Brutus

Nigdy nie czułam takiej pustki po stracie kogoś. 14 lutego nigdy już nie będzie takim samym dniem. Będzie pełny smutku i nostalgii.
Był ze mną tyle lat że już nie pamiętam jak to było bez niego, przez to chyba, pomimo tego że minął prawie rok od jego śmierci, nie potrafię przyjąć do wiadomości że jego nie ma. Codzienne wspólne spacery, przytulanie się kiedy było mi źle, rozweselanie mnie.. Zawsze był obok. Tak mi tego wszystkiego brakuje.. To była więź jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyłam i pomimo tego że teraz są inni- nigdy już nie przeżyje tego w taki sposób, nigdy się już tak nie przywiąże.
Codziennie o nim myślę, ciągle mylę się i wypowiadam jego imię, codziennie ściska mi serce jak pomyśle o jego oczach w tamtej chwili... Codziennie zastanawiam się czy mogłam jakoś temu zapobiec..

Tęsknie..